دلنوشته

 دلنوشته دلتنگی  

دلنوشته های املم زمان

گفتم :اگر میدانستم کدامین روز میآیی به احترام آمدنت گناه نمیکردم.

فرمود:آن روز که تو گناه نکنی به احترام گناه نکردنت میآیم.

"اللهم عجل لولیک الفرج"

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی

چه بغض ها که درگلو رسوب شد نیامدی

خلیل آتشین سخن تبر به دوش بت شکن

خدای ما دوباره سنگ وچوب شد نیامدی

تمام روز هفته را به اتنظار جمعه ام

دوباره صبح،ظهر،غروب شد نیامدی

دلنوشته

 دلنوشته دلتنگی  

دلنوشته های املم زمان

چه انتظار عجیبی...تو بین منتظران هم عزیز من چه غریبی
عجیب تر که چه آسان نبودنت شده عادت...چه کودکانه سپردیم دل به قصه قسمت
چه بی خیال نشستیم...نه کوششی..نه وفایی...فقط نشسته و گفتیم....خدا کند که بیایی
_________________________________________________________________________
چـه شبـاهـت متـفـاوتـی بـیـن مـاسـت ... مـن" دل شکـستـــــــه ام"و تـو " دل" شکـستــــــه ای ...

هیچ تقصیر کسی نیست اگر رنجوریم
روشنی هست،خدا هست،ولی ما کوریم!

گفتند درباره ی تو عاشقانه ننویسیم حیف است، کم است،

برای تو آری ، اما برای من؟

عاشقانه هایم تنها برای توست،

برای تو کم است از تو سرودن، برای من اما همه چیز است.

ای تنها بهانه ی ماندن! ای تنها رابط میان ما و آسمان! نیامدی این جمعه هم پدر،

نیامدی صاحبم، امامم، آقای من، مولا ...

نیامدی...

آه ازین چشم های بی لیاقت

تو باشی و ما تو را نبینیم!؟

آه ازین دل بی لیاقت

تو غریب باشی و ما را غم نباشد!؟

آه ازین همه بی غیرتی

تو « هل من ناصر » بگویی و ما این همه کر!؟


چند جمعه مانده تا لایق شدنمان ارباب؟

برای بیداریمان دعا می خوانی دلشکسته ی من؟

چقدر از آسمان دورم

چقدر رنگ زمین گرفته دلم

چقدر غرق ظلمتم، چقدر دلتنگ نورم

از آسمان به زمین نیامدیم برای رنگ زمین گرفتن

اینجا قرار بود نقطه ی پروازم شود تا خدا،

اینجا قرار بود همانی شوم که او می پسندد.

خودش تو را به یادم اورد ، خودش تو را در دلم نشاند

دلم به دستت ای رابط میان زمین و آسمان، ای امام هدایت، ای مهدی

دلم به دستت





او می آید....



یا صاحب الزمان رمز ظهور تو ترک گناه و یکدلی و دعای ماست.
سلام مولای من، سلام معشوق عالمیان، سلام انتظار منتظران
می خواهم از جور زمانه بگویم ، می خواهم بگویم و بنویسم از فسادی که جهان را چون پرده ای فراگرفته اما زمان فرصتی است اندک و انسان آدمی است ناتوان. پس ذره ای از درد دلم را به زبان می آورم تا بدانی چقدر دلگیر و خسته ام.
آغاز نامه به جهانبان جهان و جهانیان خدای هر دو جهان:
مولای من می دانی چند سال است انتظار می کشم. از وقتی سخن گفته ام و معنای سخن خود را فهمیده ام انتظارت را می کشم. بیا و این انتظار مرا پایان بده.


خسته ام از دست زمانه ، چقدر جور زمانه را تحمل کنم. چقدر ناله مظلومانه کودکان و معصومانی را که زیر ستم اند بشنوم و سکوت کنم. خودت بیا و این جهان سیاه را پایان بده. بیا و جهان را آباد کن. بیا و از آمدنت جهان را شاد کن. می دانی چند جوان هم سن و سال من آواره اند؟ چندین هزار کودک بی پناهند، خودت بیا و پناه بی پناهان باش



چند پیش بود که خوابت را دیدیم گفته بودی می آیی و به اندازه تمام سال های نبوده ات با من حرف می زنی و به درد دل من گوش می دهی اما تا خواستی بگوئی کی و کجا؟، از خواب پریدم و از آن شب به بعد دیگر نمی خوابم. راستش می ترسم. می ترسم بیائی و من خواب باشم. می ترسم بیائی، همه تو را ببینند و تنها من از دیدنت محروم بمانم. هنوز هم می ترسم...
حس می کنم با این که شبهاست خواب به چشم ندارم اما در خواب غفلتم. بیا و بیدارم کن. بیا و هشیارم کن. بیا و همه جهانیان را از خواب غفلت بیدار کن. همه به خواب سنگین جهل فرورفته اند و صدای مظلومان و دل شکستگان را نمی شنوند. خودت بیا و همه ما را از این کابوس جهانی نجات بده. ای منجی عالمیان ، جهان در انتظار توست مسافر من !


چه انتظار عجیبی...تو بین منتظران هم عزیز من چه غریبی
عجیب تر که چه آسان نبودنت شده عادت...چه کودکانه سپردیم دل به قصه قسمت
چه بی خیال نشستیم...نه کوششی..نه وفایی...فقط نشسته و گفتیم....خدا کند که بیایی
_________________________________________________________________________
چـه شبـاهـت متـفـاوتـی بـیـن مـاسـت ... مـن" دل شکـستـــــــه ام"و تـو " دل" شکـستــــــه ای ...

هیچ تقصیر کسی نیست اگر رنجوریم
روشنی هست،خدا هست،ولی ما کوریم!

 یک نفر با اسب می آید .

دلم میگیرد از دلگیری مردان تنهایی،
که شب هنگام،
سر به زیر افکنده،
شرم خالی دستان خود را در کویر مهربانی،
چاره میجوید.
دلم میگیرد از این سفره های کوچک بی نان،
و دستان نحیف کودکی یخ کرده بی فرجام
نگاه سرد و رد این هزاران سیلی بر گونه.
و از احساس آن مردی که با تردید با اندوه،
به روی قامت شب مینویسد: تا طلوع صبح راهی نیست!!!
خدا را ای عزیزان مقوا فرش و آسمان شولای هم کیشم،
با چه کس گویم،
که این خلیفه، اشرف مخلوق عالم،
سرد و یخ کرده،
کنون در جوی می خوابد!!
خجالت میکشم از سجده های رفته بر آدم.
خلف فرزند آدم،
شرمگین سفره خالی،
برای رهن خانه،
کلیه های خودش را میفروشد...
خدای من چه میگویم؟؟!!
دلم میگیرد از این استخوان در گلو،
این خار در چشمی،
که میراند این شادی خوشبختی در جمع فقیران را
چه سخت است آن زمانی را که می فهمم گمان کردم مسلمانم.
شنیدم آن صدایی را که می خواند مرا
و دیدم خالی دستان بابا را ، که آب و نان نمی آرد،
ولیکن آبرو دارد.
که فقر مردمان تقدیر آنها نیست، آیا هست؟
فرو افتادگان را هم خدایی هست، آیا نیست؟
خدایا من نمیدانم گناه بی کسی با کیست!
دلم میگیرد از بغض و سکوت و ترس انسان ها
از آن حسرت که فریاد آوری یک آه
و از تک سرفه های کودک همسایه مان، وقتی دوایی نیست
و از نمناکی چشمان آن مردی که با دستان خالی
از تو می پرسد:
برای کودک تبدار من، آیا امیدی هست؟؟
چه شرمی دارم از این وصله های دامن سارا
و کفش پاره دارا
به هنگامی که تکلیف خودش را از میان پرده های اشک می کاود
و می خواند:
دوباره یک نفر با اسب می آید
که مردی از تبار روشنی
سارا نمی داند کدامین روز آدینه
ولی با بغض میگوید
که او یک روز می آید...


همه گویند به امید ظهورش صلوات، کاش این جمعه بگویند به این یمن حضورش صلوات

کیست مهدی؟ آرزوی فاطمه
کیست مهدی؟ درد دل را التیام
کیست مهدی؟ آخرین مرد قیام
کسیت مهدی؟ حامی محروم ها
کیست مهدی؟ همدم مظلوم ها
کیست مهدی؟ حجت ثانی عشر
کیست مهدی؟ منجی کل بشر
کیست مهدی؟ همدمی نشناخته
خلق نادیده به او دل باخته...

یاصاحب الزمان(عج)
ای آشنا که بزرگیه نامت راهیچ کس درک نمیکند.


امروز جایی خوانده ام

((کاش نامت باران بود،آنوقت تمام مردم دیار من برای آمدنت دعای باران سر میدادند))

سخت دلم شکست،وازخجالت سرخ شدم که چگونه نشسته ایم وفقط میگوییم خداکند که بیایی.فقط همین.

حالی که این ما هستیم که باید تورابیاوریم...

دریابمان که از عطشت به هرسرابی پناه میبریم.

فقط ۲۲ روز تا ولادت مولایمان مانده .تاولادت یگانه منجیه بشریت که جهانی باید آماده شود تاحضورشان آشکاراشود ....

نمی دانم اما کاش کمی به فکر ایشان باشیم .کاش این ۲۲روز را ... واقعا نمی دانم.

(اللهم عجل لولیک الفرج)

دل نوشته(ناامید)
چه سنگین میرود این جمه انگار ندارد باورش این بار هم رفت


نشد کامل هنوز امضای حکمش که ناقص مانده است از آن برگش

هنوز هم انتظار تلخ وشیرین شود روزی شاید ماه کامل

تمام برگه های پرونده به یکباره شوند امضا دوباره

که باشد مهر تایید به سیصد تاو اندی برگه هایش

رسد پرونده اش آن بالا ها به دست صاحبش آن مرد حاضر

که آید درمیان این خشکی شود دریا دوباره این ساحل

دل نوشته(درحجم غم)
هر جمعه فقط به یاد تو می افتیم


انگار که کمی از ره خود می افتیم

دنیا به خودت، خودت به دنیا سوگند

ازحجم غم است که یادتو میافتیم

شرمنده که از بار گنه سنگینیم

این نیست وفای عهد

خوب میبینیم

گاهی تو نظر کن به هوای این دل ،والله که آشفته و دل غمگینیم

هر چند که کمند ناصران حقت

اما به خود همان خدای حقت

دل داریم واز نبودت درگیریم

دل نوشته(قول میدهیم...)
سخت است ولی باور کن آدینه ها غم میشوند


وقتی که نیستی ماتمت درد میشود ،وای رخ به دنیا میکشند

آن نامه هاراپاره کن ،این کوفیان شرمنده اند، بازخود به دیدار میرسند

گرآشنا از راه رسد،کم اعتمادکن اما کامل زما غافل نشو

قول میدهیم حرف هارا ازپیش هیچ دلگیر نشو

بهار خودش شرمنده است ،هی امروز وفردا میکند

ابلیس می خندد ولی باغم تماشا میکند

خوب میگذرد اما کم است،سرعت به حد کافی نیست

هی جمعه میآید ولی پس این ظهور نزدیک نیست!!!!!!!



تعجیل درامر ظهورشان (صلوات)

دل نوشته
بازهم منتظرت می مانم تاکه از غصه ماکم کنی


بازهم چشم به راه میدوزم تابیایی وجهان شاد کنی

بازهم منتظرت می مانم

بازهم العجل میگویم

بازهم می گویم میایی

بازهم می گویم می مانم

بازهم چشم به راهها دوختن

بازهم این جمعه ،شمع امیدی روشن

بازهم دست به دعا شب تا صبح

بازهم آهی بلند به دزازای وجودت تا من

بازهم قصه تکراریه من

بازهم منتظر توماندن

بازهم العجل ها گفتن

بازهم جمعه های دلتنگ

عاقبت می ایی

تو میایی زمانی که نه زود است ونه دیر

اما می ترسم که نبینم فجر ظهورت را من

 وقتی که عاشقی، وقتی که تموم جاده های عالم برات ارزوی اومدن تک سواری رو زنده میکنه که با اومدنش اسمون ستاره بارون میشه و تو کولبارش نشونی جاده های ناتموم روداره....نشونی جاده ای که به هبوط بوته گل یاسی ختم میشه که سال های سال از عطرش مست بودی.....


پنجشنبه شبا حتی از غروب جمعه هم دلگیرتره، دلشوره داری.....یه هفته تموم چشم به راه اومدنش بودی و حالا دیر کرده. دلت بی قراری میکنه دوست داری راه بری و صلوات بفرستی، صدقه کنار بگذاری و دعای خیر کنی و اگر باز هم نیومد....رو به قبله بشینی، موهارو پریشون کنی و چشمارو خیس اشک انتظار و دعا کنی، دعا کنی که این جمعه جمعه موعود باشه....غروب های پنجشنبه دلهای گرفته و قلب های بی قرار راحت تر از چشم ها بهاری میشن. بعضی از پنجشنبه ها ارزو میکنی که ای کاش یه جایی بود دور از این شهر پر هیاهو یه گوشه دنج و خلوت که فقط اونایی که عاشق عشق بودند، نه عاشق یه معشوق فانی، اونهایی که هنوز هم توی این عصر شلوغ و پر از روزمرگی، نوای قلبشون رو میشنون نشونی اونجا رو داشتن !!!! اونوقت همه ی عاشقا پنجشنبه شب ها دست دلشون رو میگرفتن و می اومدن در محفلی که میزبانش هزاران نام داره و هزاران هزار لطف، تمام شب فقط نوای (( اللهم انی اسلک و...)) شنیده میشد و برای اومدنش ختم ((امن یجیب)) میگرفتیم و تا صبح با چشمانی اشک بار فریاد میزدیم((اللهم عظم البلا و برح الخفا)).

میدونم که اگه 313 قطره اشک، خالصانه و با عشق ریخته بشه، فرداش همون روز موعود....همون روزی که مسیحا نفسی سبز پوش می اید و همه ی بیمارها شفا میگیرن. همون روزی که راه عبورش پر از عطر اقاقیا میشه و یاس های عاشق برای جوانه زدن در زیر پاهاش با هم رقابت میکنن. روزی که عاشقای واقعیش اونایی که خرابشن می تونن خاک رهشو ببوسن.

محبوب من!

پنجشنبه بازم اومد و گذشت، پنجشنبه بازم گذشت و 313 قلب عاشق نبود که برای اومدنت اسمون چشاشو ابری کنه و ((امن یجیب)) بخونه،جمعه اومد و شما نیومدید تا برای زخم های کهنه دلامون مرحم و برای جاده های بی عبور عشق، رهگذر باشید!!

غروب جمعه بازم مثل دلگیره بازم باید یه هفته دیگه چشم انتظار باشیم!!!!!!

اینبار می خوام چشامو به اسمون بدم و از خورشید سرخ نیمه جون بخوام اگه پیشت اومد، به نیابت از تموم عاشقات بر خاک رهت بوسه بزنه