مظهر آيات خالق

دهم امام به حق هادي طريق نجات

بود علي نقي اصل رحمت و برکات‏

وجود او همه فيض است و منبع برکات

به جسم پاک و روان مقدسش صلوات‏

که اوست مظهر آيات خالق سبحان

امام مفترض الطاعة شهريار وجود

ولي ايزد منان عليم غيب و شهود

تجلي رخ او به ز جنت موعود

جلال و قدرش ظاهر چو احمد محمود

خداي گفته ثنايش به منطق قرآن

ابوالحسن بودش کنيت و علي نامش

فلک بود متحير ز جاه و اکرامش‏

بلال و بوذر و سلمان تراب اقدامش

هزار جان به فداي کمينه قدامش‏

خدا بود علي [1]  و اين علي است مظهر آن

چنين امام بود به ابن‏الرضا مشهور

طليعه‏ي رخ او جلوه‏گاه آيه‏ي نور

تجليات رخش مظهر خداي غفور

شوم فداش که آن مايه‏ي نشاط و سرور

دهد نجات مرا در صراط و در ميزان

ز دودمان نبي بهترين سليل بود

به سوي جنت حق او به ما دليل بود

غلام و چاکر او شخص جبرئيل بود

ولاء [2]  او به خدا بهترين سبيل بود

که شافع دو سرا هست و باعث رضوان

ايا ستوده امام و ولي با تکريم

که کردگار تو را خوانده واجب التعظيم‏

به خلق واسطه‏ي رحمتي ز لطف عميم

تو هم امامي و هم مظهر خداي عليم‏

که رحمت ازلي را ز حق تويي عنوان

چه خوانمت که ثناگوي تو خدا آمد

رسول جد تو و باب مرتضي آمد

بزرگ مادر تو زبدة النساء آمد++

تو با خدايي خدا کي ز تو جدا آمد

تويي ز نسل امامان و سرور خاصان [3]

اين شعر تتمه‏اي دارد که در مرثيه‏ها ذکر مي‏شود.